Μωσαϊκά

Η τεχνική του ψηφιδωτού, ένα έργο αποτελούμενο από διάφορα κλάσματα, χρησιμοποιήθηκε σε ορισμένες από τις αρχαίες πόλεις της Ασσυρίας, με μικρά χρωματιστά πήλινα κομμάτια για τη διακόσμηση τοίχων και κιόνων, σχεδιάζοντας σχήματα. Από το τέλος του V αιώνα π.Χ., ήταν επίσης διαδεδομένη στην Ευρώπη και στην περιοχή της Μακεδονίας η χρήση αυτής της τεχνικής για ορισμένους τύπους πλακοστρώσεων, με πέτρες διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων και σχεδίων, ανάλογα με τον πολιτισμό του κάθε τόπου. Οι περισσότεροι αρχαίοι πολιτισμοί, από την κλασική αρχαιότητα έως τη Μεσοαμερική, χρησιμοποίησαν κάποια στιγμή αυτή την τέχνη. Στην κλασική αρχαιότητα, με τον ελληνιστικό πολιτισμό, έγινε μια πολύ περίτεχνη και πολυτελής τέχνη, καθώς άρχισαν να παράγουν έργα με πιο περίπλοκα θέματα που αναπαριστούσαν επεισόδια της καθημερινής ζωής και της μυθολογίας. Τα υλικά που χρησιμοποιούνταν ήταν επίσης πλουσιότερα (μάρμαρο, γυαλί, όνυχας...). Η τέχνη του ψηφιδωτού απέκτησε τη μέγιστη διάδοσή της κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, η τέχνη του ψηφιδωτού αναπτύχθηκε και εμπλουτίστηκε, προσαρμόζοντας το ύφος και τα υλικά σε κάθε περίοδο, μέχρι τον εικοστό πρώτο αιώνα όπου εξακολουθούν να παράγονται ψηφιδωτά έργα. Με τον κατάλογο των ψηφιδωτών κιτ και των υαλοψηφίδων, η Aedes Ars θέλει να υπενθυμίσει αυτά τα υπέροχα έργα που είναι διάσπαρτα σε πολλές χώρες και στο πέρασμα του χρόνου, εκφράζοντας παράλληλα το θαυμασμό της για τους καλλιτέχνες που τα εκτέλεσαν, ανώνυμους σε πολλές περιπτώσεις.